Het valt me op dat de laatste jaren in het sigarenlandschap meer en meer vrouwen in beeld komen. Dat is eigenlijk verwonderlijk. Het is toch niet zo dat men het bestaan van vrouwen in de sigarenwereld kan ontkennen, noch dat de toch overwegend mannelijke aficionado blind is voor vrouwelijk schoon? En toch, toch zien we ze niet zo vaak.
Torcedora’s
Nochtans hebben vrouwen al altijd een ingrijpende rol in de sigarenwereld en zeker het productieproces gespeeld. Tijdens gelijk welk fabrieksbezoek valt dan ook de aanwezigheid van vrouwen op.
Zo wordt de ‘despalillo’ waar de tabaksbladeren van de hoofdnerf ontdaan worden van oudsher quasi uniek bevolkt door vrouwen. Ik moet eigenlijk toegeven van nog nooit een man in de desbetreffende ruimte aangetroffen te hebben. Dit wordt veelal verklaard door het feit dat vrouwen over het algemeen een zachtere aanpak hebben bij de behandeling van de delicate tabak.
Anderzijds is de verhouding man-vrouw in de ‘galera’ dan weer meer evenwichtig samengesteld. Vandaag de dag werken er dan ook ongeveer evenveel mannen als vrouwen als sigarenroller. Nochtans is dat ooit anders geweest. Er is immers nog een tijd geweest dat de rollers overwegend, tot zelfs uniek vrouwelijk waren.
Zo werden in de beginjaren van sigarenfabriek El Laguito de kostbare Cohiba’s van Fidel en zijn diplomatieke relaties exclusief door vrouwelijke rollers (‘torcedora’s) gerold. Kort na de revolutie had immers een vrouwelijke kompaan van Fidel en Che, Celia Sanchez, in El Laguito een heuse school voor vrouwelijke rollers ondergebracht en dat verklaart de dominantie van vrouwen in de desbetreffende fabriek.
Als anekdote kan ik meegeven dat Sanchez eigenlijk eerst een vrouwenleger wou oprichten, maar het werd dus een rollerschool. Naar verluid betrof het een programma om op die manier vrouwen toe te laten zich te ontwikkelen, terwijl kwatongen beweren dat het eigenlijk de bedoeling was om vrouwen uit de prostitutie te halen / houden.
Hombre Habano
Het behoeft hoe dan ook weinig verwondering dat de eerste vrouwelijke fabrieksdirecteur ‘directrice’ van El Laguito werd. In 1996 nam Emilia Tamayo het roer over en aanvaardde zij (trouwens op verzoek van de vrouwelijke rollers) geleidelijk aan mannelijke rollers. Haar impact ging niet onopgemerkt voorbij en in 2001 werd ze dan ook onderscheiden met de prestigieuze titel ‘Hombre Habano’ in de categorie ‘producción’.
Deze titel wordt tot op de dag van vandaag nog steeds beschouwd als een titel voorbehouden voor mannen. Wellicht zit de Engelse vertaling ‘Habanos Man of the Year’ daar voor iets tussen. Nochtans betekent ‘hombre’ gewoon ‘persoon’. Een betere vertaling zou dan ook ‘Habanos Personaltity of the Year’ zijn.
Nu, het betekende een keerpunt vermits het volgende jaar maar liefst twee dames met de titel gingen lopen. Ditmaal in de categorie ‘negocios’ en ‘commercio al detalle’. De titel ging respectievelijk naar de Zwitserse importeur Noelle Levy en de Griekse Mary Balli die destijds maar liefst drie La Casa del Habano’s in Athene runde. Na een schrikkeljaar viel de toenmalige Partagás-directrice die al van 1998 de grote chef was op haar beurt in de prijzen en toen werd het stil…
Ode aan de vrouw
Het leek alsof vrouwen uit de sigarenbusiness verdwenen waren. De dames verdwenen even snel als ze gekomen waren uit de spotlichten. Nochtans waren er ondertussen al meer en meer vrouwen tot de Habanos-top doorgedrongen.
Zo had Ana López het lange tijd het voor het zeggen op marketing gebied. Zij was niet alleen verantwoordelijk voor de lancering van de Cohiba Behike, maar ook de Romeo y Julieta Julieta.
Oorspronkelijke heette het dat deze laatste sigaar, een sigaar voor de vrouwelijke aficionado was om later de communicatie te verandering in de richting dat het een sigaar ‘ter ere van de vrouw’ was. Commercieel werd de sigaar echter een flop en om extern niet gecommuniceerde redenen werd Lopez in 2014 opzij gezet.
Girlpower
Gelukkig werd haar goede vriendin Jemma Freeman, ‘leading lady’ van de Britse importeur Hunters & Frankau waar ze sedert 2004 ook in de board of directors zat, het jaar ervoor op haar beurt in de categorie ‘negocios’ genomineerd voor de Hombre Habano titel.
Dit jaar kwam de eer toe aan ‘the Flanders Cigar Queen’ (El Gusto 18), Dominique Gyselinck, die er als eerste vrouwelijke detailhandelaar in slaagde van in de categorie ‘negocios’ de award in ontvangst te nemen.
Met ondertussen 5 zaken kan men inderdaad niet meer spreken van ‘zomaar’ een detailhandelaar. Na Knokke, Gent, Hasselt en Brugge heeft Dominique er immers in Kortrijk een nieuwe zaak bij. Valérie Descamps van het gelijknamige huis en Dominique slaan dan ook de handen in mekaar. Eerder hadden Dominique en Nathalie Adriaensen mekaar gevonden voor de exploitatie van de zaak in Gent, terwijl Rosiane Tronché ondertussen het gezicht van de zaak in Knokke is. ‘Girlpower’ heet dan.
_________________ Fumando las penas van pasando y . . . si fumas habanos nunca las tendras.
Laatst gewijzigd door 1 op AdC, in totaal 3 keer gewijzigd.
|