Ik denk dat dit zowat mijn eerste review moet zijn.
I know… na al die jaren nog geen enkele review. Artikelen en columns wel, maar dus nog geen review.
Op gevaar af van opnieuw in een artikel te belanden moet ik toch eerst wat achtergrondinformatie bij de te reviewen sigaar geven. Deze is immers toch wel bijzonder. Het betreft de Romeo y Julieta Half-a-corona.
Ik hoor je al meteen denken: “Bedoel je niet de H. Upmann Half Corona?”. Neen jongens, ik heb het wel degelijk over de Romeo y Julieta Half-a-Corona die al lang vóór de H. Upmann Half Corona bestond. De nieuwe trend van kleine ukkies (denk maar aan de eerder genoemde Half Corona en de binnenkort te releasen Montecristo Media Corona) is immers helemaal niet nieuw.
Simon Chase heeft er begin 2012 ooit iets over geschreven in Cigar Journal. Hij vermeldde in zijn column dat er al eerder een H. Upmann Half-a-Corona was uitgekomen in navolging van de destijds populaire La Corona Half-a-Corona en de Cabañas Half-a-Corona. Wat hij niet vermeldde is dat er ook nog een Romeo y Julieta Half-a-Corona bestond.
Simon concludeerde met de vraag of geschiedenis zichzelf niet herhaalt. Met de nieuwe release van Montecristo meen ik te mogen zeggen van “ja”.
Lees gerust het artikel er nog een keer op na. Vooral de oorsprong van de eerste Coronita is wel fijn. Of hoe kunst en vrouwen een invloed op sigarenproductie hebben. Sta ook gerust eens stil bij de hoeveelheden die ervan verkocht werden. Als je je inbeeldt dat bepaalde regionale edities een heel eind meegaan kan je je de populariteit van het sigaartje voorstellen. Natuurlijk was er toen minder keus. Dus dat zal zeker meegespeeld hebben, maar toch...
Nu, ik geef je de link mee:
http://www.cigarjournal.co/index.php/us/archive/simonchase/832-ausgabe-12012-wiederholt-sich-die-geschichteWanneer we het dan over de Romeo y Julieta Half-a-Corona hebben valt meteen het bandje op. Het bandje vermeldt immers net als de La Corona Half-a-Corona “Half-a-Corona”. Dat is toch wel uniek en precies daarom heb ik het bandje gespaard. Ik doe dat wel vaker met bijzondere sigaren.
Diezelfde opdruk staat trouwens ook op de kist die ik van Frank afgeschooid heb. Ik had het kistje immers zien staan en na een box-split te hebben gearrangeerd was het nogal evident dat de kist voor mij was. Het ging anders boel zijn en Frank heeft daar begrijpelijkerwijze schrik van.
Voor de volledigheid wil ik meegeven dat Michel ook de kans had om mee te delen, maar zich waarschijnlijk nu voor het hoofd schiet dat hij uiteindelijk die kans aan zich voorbij heeft laten gaan.
Maar kijk, ik dwaal weeral af. Ik moet daar een keer mee ophouden… Aan de andere kant is het ook maar het wat het is: heel vaak hebben bijzondere acquisities een verhaal en dat is toch een deel van de pret. Vandaar de uitweiding. Per slot van rekening kan je ook via Brugge naar Rome…
De sigaar dan.
• A cru geeft hij een enorm sterke vegetale smaak af. Het gaat van riet tot sterk smakend ingekuild gras. Ik kan mij niet herinneren dat een sigaar zo uitgesproken vegetaal smaakte.
• Bij het aansteken ontbrak zich meteen een explosie aan smaken. Gaande van de klassieke vintagesmaak die als pastis enorm lang op het palet blijft hangen tot vers zaagsel in een houtzagerij en dat allemaal afgetopt met hazelnoten. Een enorm complexe smaak!
• De sigaar evolueerde naar een heel leuk afwisselend spel tussen de vegetale toetsen en de eerder genoemde houttonen die meer richting eik waren geëvolueerd. De smaken werden minder uitgesproken en veel subtieler.
• Op het einde werd het hout meer potloodceder om uiteindelijk te oververhitten.
Voorwaar een zeer bijzondere sigaar die ondanks zijn leeftijd (+/- ’59) toch nog meer dan behoorlijk wist te presteren. Een mooie ****.