Gisteravond was het tijd voor iets bijzonders, een cubaanse Davidoff. Ik heb gekozen voor de 5000. Het kistje wat ik heb is uit februari 1990.
De sigaar zag er mooi uit, het is natuurlijk ook een sigaar waar een bijzondere sfeer omheen hangt wat de sigaar nog mooier maakte.
De sigaar ruikt heerlijk maar het is moeilijk om te omschrijven wat je ruikt.
Het knippen ging perfect, net een klein beetje weerstand maar niet te veel. De draw was precies goed, niet te makkelijk en niet te moeilijk. De sigaar is makkelijk aan te steken.
De eerste paar trekjes waren heerlijk maar niet heel bijzonder, totdat ik er achter kwam dat ik te snel rookte, de sigaar moest rustiger gerookt worden. Toen ik dat eenmaal ontdekt had ging er een wereld voor me open. Wat een heerlijke smaken kunnen sigaren produceren in je mond. De smaken waren zo complex, zonder TE complex te worden. De smaak was vol, zonder te overheersend te worden. De smaak kan ik wel proberen te omschrijven maar ik waag me er niet aan. De poging om de smaken te beschrijven zou sowieso mislukken, deze sigaar laat zich niet in een paar woorden wegzetten, dat zou een belediging voor zo'n meesterlijke sigaar zijn. De as was stevig en bijna wit van kleur.
Ik heb de sigaar tot de laatste millimeter gerookt, hij was te lekker om weg te leggen en ik heb zelfs mijn vingers erbij gebrand.
Een cubaanse Davidoff is een exclusieve sigaar die, als je ze al kunt vinden, voor veel geld verkocht worden. Ik kan echter niet anders dan concluderen dat deze sigaren hun geld dubbel en dwars waard zijn. Eigenlijk zou elke liefhebber er ooit is 1 moeten roken. Het is een ervaring die je niet snel zult vergeten. De smaken die je proeft zou je de rest van je leven willen proeven.
Ik heb nog nooit een review van een sigaar geschreven maar Cliff had mij aangeraden om in dit geval toch een review te schrijven. Dit is dus mijn eerste review en ik krijg graag commentaar, zodat ik als ik ooit nog is iets bijzonders rook een betere review kan schrijven.