Sinds een week zit m'n vakantie erop...
Het was weer een prachtige tijd in Italië...varen, waterskiën, zon à volonté, heerlijk voedsel en schoon vrouwvolk.
Maar daarnaast heb ik dit jaar ook eens La Casa Del Habano in Milaan bezocht!!!
Site is :
http://www.casadelhabano.it" onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false;
adres: Via Anfossi 28
20135 Milano
De Casa ligt een kilometertje of 2 buiten het centrum van Milaan. Dat maakt niet veel uit wat parkeerplaatsen betreft want zelfs tot 5 km van het centrum staat alles barstensvol geparkeerd. 't is niet voor niets dat die Italianen quasi allen op allerhande Vespa's door de stad scheuren. Zoals gewoonlijk had ik weer 'hoerenchance' en kon me gewoon vlak voor de deur parkeren waar nog net 1 plaatsje vrij was. Weliswaar een bewoners-parkingplaats maar daarover later in dit verslag meer...
De Casa bestaat nog maar sinds eind 2006 en is dus nog vrij jong. Ze bevindt zich op de hoek van de straat. De hoek om is er een bistro met leuk terras van dezelfde eigenaars. Blijkbaar moeten de 2 zaken vroeger binnenin verbonden geweest zijn maar als ik het goed begrepen heb zijn de eigenaars door een wetgeving verplicht geweest de zaken te scheiden. En dat zie je nog een beetje want rond de kassa staat alles nog in ruw pleisterwerk.
We werden verwelkomt door eigenaar Luca Borla, die (typisch Italiaans) 2 woorden Engels spreekt. Je moet je dus behelpen met Italiaans wat me overigens al aardig lukt. Hij was meteen zeer vriendelijk maar wanneer hij door had dat ik er toch wel een klein beetje van af wist en niet zomaar een ambetante toerist was die alles in z’n humi kwam bepotelen droop de gastvrijheid er vanaf.
’t Viel meteen op dat het eigenlijk wel een redelijk grote humidor was maar dat die toch niet overvol stond, integendeel. Verder stonden er ook wel wat interessante leuke dingen die helaas niet te koop waren. Onder andere de reeds veelbesproken Partagas Travel Retail Jar van dit jaar. Die was in Italië nog niet te verkrijgen maar via een vriend die er 1 had meegebracht van een luchthaven had hij al een exemplaar. En zo waren er wel nog zaken die er leuk uitzagen maar eigenlijk zijn privé verzamelstukken waren. Spijtig…
OK, in Italië moet je op z’n minst dan toch de Regionales Italia vinden, dacht ik. En dat was dan nog wel een hoogst interessant exemplaar, Punch Diademas Extra 2009 (zie foto’s). Die zou pas begin 2010 verkrijgbaar zijn, dus dan zouden we die wel even roken….lekker. Helaas, zijn stock moet niet echt bijzonder groot geweest zijn want die waren reeds uitverkocht. Spijtig, want ze zien er toch wel heel bijzonder uit. Ik zal nu nog via Italiaanse vrienden proberen of er iemand in LCDH Rome kan omgaan en me opsturen.
Omdat er dus niet echt iets speciaals (wat we in Benelux niet hebben) kon gekocht worden, heb ik me dan maar een EL Trinidad Short Robusto T en een Vegas Rabaina Famosos gekocht. Luca gaf me meteen een plastic torch-aansteker en knipper en hij wou ze niet eens terug…ik mocht alles houden. Sympathiek!!!
De Trinidad op het terras van de bistro opgerookt met een Aperol erbij…lekker. De obers daar spreken trouwens wel bijzonder goed Engels en zijn supersympa. Ze kwamen bvb de gewone asbakken meteen vervangen door een sigarenasbak, netjes toch?! Omdat het sigarenintermezzo lang genoeg had geduurd voor de vrouwen en die nu wel eens wouden gaan shoppen wouden we vertrekken. Ik vroeg raad waar we best konden parkeren. Parkeren? We konden volgens de ober beter te voet gaan, eerste rode lichten links af, een km of 2 rechtdoor en je kwam aan de Duomo uit. Ok, en m’n wagen dan? Want die stond weliswaar op 3 meter van de bistro maar wel op een bewonersplaats, zonder bewonerskaart, zonder parkingticket en met Belgische nummerplaat. “Don’t worry, if police comes, I tell them you're my friend and you just forgot, no problem.” Haha, perfect toch…hilariteit alom dus.
Na enkele uren angstvallig m’n Visa-kaart te hebben vastgehouden (m’n vriendin is nogal shopaholic) kwamen we terug aan de bistro. Jaja, de wagen stond er nog, ongeschonden en zonder boete tussen de ruitenwisser. Even vragen aan de ober of ze geen miserie met de politie hadden gehad? “Police? No police here….maffia!!!” Slik, m’n wagen had weliswaar een namiddagje gratis geparkeerd gestaan in hartje Milaan, maar ik sta in het krijt bij de Milanese maffia…. Tot op heden heb ik nog geen telefoontje gekregen om één of ander lijk even te gaan transporteren…