Hier gaat ‘ie dan, mijn eerste sigarenreview!
Allereerst de specificaties:
Merk: Brick House
Model: Robusto
Fabrikant: Fabrica de Tabacos San Rafael S.A.
Afmetingen: 125 mm x 21 mm (RG: 54)
Herkomst: Nicaragua
Binnengoed: Nicaragua
Omblad: Nicaragua
Dekblad: Nicaragua
Sterke: Medium
Prijs: € 4,70 (cigarworld.de)
Bo Diddly zong ooit:
“you can’t Judge a daughter by looking at the mother. You can’t Judge a book by looking at the cover.” Hoewel ik meneer Diddly daar volledig in volg, kan ik het nooit laten om een boek met een mooie cover toch eens vast te nemen. Hetzelfde geldt voor cd’s, dvd’s, en ook voor sigaren; als het uiterlijk goed zit, zal er wel íets goed aan zijn. Deze Nicaraguaanse puro heeft dan ook een strak uiterlijk, met een weliswaar iet af wat slordige afgewerkte triple cap. Het dekblad ziet er mooi en verzorgd uit. Geen dikke nerven, scheurtjes, putjes of andere onregelmatigheden, en een simpel, mooi bandje met het nodige reliëf en de nodige details.
Over de onaangestoken geur valt niet veel te zeggen; zacht en een beetje zoete tabakgeur. Geen stinker dus. De sigaar laat zich makkelijk knappen zonder te rafelen. À cru komen er wat koffiesmaken vrij. Dit belooft een prettig uurtje te worden voor mij, ik houd wel van zacht, zoet en vooral van koffie. De trek is lekker licht.
Ook het aansteken geeft geen problemen. De eerste trekken doen de geur en de pre-draw alle eer aan. Een beetje koffie, wat aardeachtige tinten en over het algemeen een vrij zachte smaak. De as, die met uitzondering van het begin een mooie, witte kleur heeft, blijft mooi zitten, maar groeit stilletjes aan scheef. En dat geldt ook voor de brand. De eerste helft was de brand perfect, zo recht een lijn die ik getekend hebt (lees: met wat haken en ogen), en consistent. Ook de trek blijft licht.
Maar na die eerste helft beginnen de problemen. Net na de smaken beginnen te veranderen, valt de as eraf. En daarmee is de sigaar ook zo goed als uit. Ik moet stevig trekken om er nog iets uit te krijgen. Opnieuw aangestoken, begint de sigaar serieus scheef te branden en hij blijft met moeite aan. Niet bevorderlijk voor de schoonheid, maar blijkbaar niet schadelijk voor de smaak. Het begint allemaal een beetje pittiger te worden met een pepertje dat voorzichtig verschijnt. De koffie daarentegen is al lang verdwenen. Na nog een keertje stilvallen en opnieuw aansteken, en daarbij meteen de sigaar wat retoucheren, is de brand terug mooi recht. De smaken blijven consistent; peperig, aarde en als mijn tong het uiteinde van de sigaar raakt, krijg ik toch nog wat koffie bovenop.
In het laatste stuk gaat er weer een en het ander mis. De scheefbrand duikt weer op, maar hij blijft tenminste aan. Aangezien de sigaar nu al redelijk kort wordt, wordt hij ook wat warm waardoor hij af en toe wel héél pittig smaakt. Maar het moet gezegd worden dat dat niet consistent is, over het algemeen is het nog steeds genieten van de smaken. De trek wordt wat zwaarder nu, en de rook wordt dikker, wat mooi is om naar te kijken.
Ter conclusie:
I maybe can’t judge a book by looking at its cover, but I sure as hell can try. En ik had gelijk. Hoewel niet perfect, was dit zéker en vast vijf kwartier genot. De punten (op basis van Yellowgrip’s grafiekje):
Uiterlijk: 9/10
Rook en as: 8/10
Brand: 6/10
1ste deel: 8,5/10
2de deel: 8,5/10
3de deel: 7/10
Prijs: 8/10
Mijn totaalscore: 7,85/10
Cigar Afficionado score (FWIW): 92
Cigar Insider score (FWIW): 90
PS: ik ben nog een ‘
rookie’, dus de meer ervaren rokers zullen er misschien wel meer smaken in vinden, maar aan dat smakenpallet wordt gewerkt!