Bolivar Especial No. 2 ER 2009 (Exclusivo Allemania)General informationBrand: Bolivar
Name: Especial No.2 Exclusivo Allemania 2009
Country: Cuba
Size: 192 mm / 38 mm
Tobacco information
Wrapper leaf: Cuba
Binder leaf: Cuba
Filler leaf: Cuba
Deze sigaar in lancero-formaat is, zoals de titel van deze review al duidelijk maakt, een regionale editie voor de Duitse sigaarmarkt. Sinds m'n eerste Bolivar (Belicoso Finos) een paar maand geleden, moest ik gewon meer van dit merk in handen krijgen. Je kent dat wel, je leest wat over een sigaar die door iedereen als goed wordt ervaren. Je rookt er dan uiteindelijk één en ondanks de hoge verwachtingen die je al had, weet de sigaar die verwachtingen zelfs nog te overtreffen.
Dus toen ik kort daarna ontdekte dat er in Duitsland een lancero als regionale editie werd uitgebracht, was het gewoon een kwestie van "hebben, hebben, hebben".
Een groot gedeelte van deze review moet ik trouwens uit mijn grijze massa, oftewel geheugen graven, want door het morsen van koffie zijn mijn aantekeningen onleesbaar geworden.
De eerste indruk die ik krijg als ik de sigaar onder m'n neus doorhaal is een heerlijke tabaksgeur met een houtachtige ondertoon. Hij voelt erg goed en stevig aan, eigenlijk precies zoals het hoort. Het knippen gaat perfect. Een heel klein stukje van de cap eraf, waarbij er enkele kruimeltjes van de filler meekomen. Nog minder en ik had de cap alleen maar een beetje geschaafd met de Xikarmesjes.
Tijdens de predraw proef ik eigenlijk zo goed als niets, behalve de smaak van het dekblad op m'n lippen. De trek is erg goed, een klein beetje weerstand.
Het aansteken is "a piece of cake" en al snel kan ik genieten van de eerste trekjes. En het eerste gedeelte van de sigaar bestaat uit een volle houtsmaak met een lederachtige nasmaak. Bah, wat lekker. De eerste helft van de sigaar blijven de smaken redelijk constant, op af en toe een hint cacao/chocolade na. Maar toch is het een sigaar die mij niet verveeld. Hij produceert een aroma die redelijk constant is, maar die ik erg lekker vind.
Ik doe m'n best om langzaam te roken, om te voorkomen dat de sigaar te warm wordt, maar in het begin waarschijnlijk iets teveel m'n best want ik heb 'm in de eerste helft twee keer opnieuw aan moeten steken.
Iets na de helft heb ik iets te snel gerookt, wat resulteerde in een bittere smaak. Ik heb de sigaar gepurged, met als gevolg dat de bittere smaak wel verdween en ik 'm nog tot een behoorlijk stuk na de bandjes heb gerookt, maar zo lekker als de eerste helft werd de sigaar niet meer.
Een pleister op de wonde is wel dat ik nog twee exemplaren heb liggen, maar die wil ik bewaren voor het juiste moment.
Einconclusie:
Ik ben er nu wel achter dat het roken van een lancero toch wel een kunst apart is. Mijn onervarenheid heeft als gevolg gehad dat de tweed helft licht teleurstellend was, Maar ik ben er wel van overtuigd dat de liefhebbers van dit formaat deze sigaar wel zullen waarderen als ze deze een keer zouden roken.