Momenteel,..Zeven leugens van J.Lasdun, lekkere thriller,
Uitgever
Ambo/Anthos
ISBN
9041409580
Alhier een goede review uit trouw:
Trouw, 28 oktober 2006 In de privé-hel van bedrog en opschepperij Pieter Groet
De aanbeveling 'literaire thriller' roept vaker vraagtekens op, maar dan gaat het meestal om de vraag of het boek wel zo literair is en zelden om de vraag of het wel een echte thriller is. 'Zeven leugens' van James Lasdun lijkt ver verwijderd van het klassieke genre. Het is een roman over bedrog en zelfbedrog, een portret van de Duitser Stefan Vogel. Lijken komen er niet in voor, of het moeten wandelende lijken zijn. Speurders naar de waarheid zijn er niet. Maar intrigerend is het boek wel.
Vogel groeit op in de DDR. Dankzij de positie van zijn vader heeft zijn moeder toegang tot het establishment. Om aandacht te trekken, bouwt Stefan zijn leven al jong op leugens. Hij poseert als 'dichter-intellectueel', maar steelt 'zijn' poëzie en betaalt daar een prijs voor.
De rel verschaft hem wel een identiteit en geeft later toegang tot artistieke oppositiekringen in Berlijn, waar hij zich met nieuwe leugens aanzien moet verschaffen. ,,En zo was ik weer terug in de tredmolen, terug in mijn privé-hel van snoeverij, bedrog en wanhopige lapmiddelen.'' Zijn nieuwe liefde voor Inge drijft hem opnieuw tot verraad. Het paar bemachtigt een visum voor Amerika, het land van zijn jongensdromen. Na de val van de Muur haalt het verleden Stefan op noodlottige wijze in.
'Zeven leugens' draait vooral om de jeugd van Vogel - het kind dat plotseling in ongenade valt en daardoor zijn onschuld verliest. Veel zekerheden blijken illusies: het huwelijk van zijn ouders, de kameraadschap met zijn broer, zijn positie in de klas, de liefde, maar ook het socialisme, en niet te vergeten de kunst: poëzie, beeldhouwkunst, film - zij blijken soms even leugenachtig als mensen.
De ontknoping verraadt dat Lasdun toch een thriller heeft willen maken: alle leugens komen uit, het verraad wordt ontbloot, maar naar de straf die daar in thrillers onvermijdelijk op volgt, moet de lezer raden. Het moest toch een beetje literair blijven. En dat geldt voor het hele boek: het is wat te krampachtig.
_________________
|