Ik kocht deze sigaar zo’n 2,5 jaar geleden in Duitsland (ik weet niet eens meer welke plaats, wellicht Ludenscheid). Ik rookte toen nog niet zo lang, heb nergens op gelet en weet dus niks over deze sigaar. Gek genoeg kan ik voor deze vitola op internet geen Quai D’Orsay vinden – misschien dat de specialisten op dit forum daar meer vanaf weten? Siboney, dat andere merk dat speciaal voor de Franse markt werd geproduceerd, heeft wel (en alleen) een Laguito no. 2 maar het plaatje dat ik daarvan op internet vind, heeft een pigtail en dat heeft mijn Quai D’Orsay niet.
Kort na aankoop is deze sigaar een beetje nat geworden, dat is nog goed te zien rond het bandje. Een Bolivar en een Robaina die dat ook was overkomen, heb ik later zonder problemen op kunnen roken, hoewel de Vegas Robaina krom getrokken was.
Na het knippen zie ik dat de sigaar heel strak is gerold en de proeftrek is uitermate zwaar. Voor de zekerheid houd ik mijn “poker” bij de hand (is een heel dun maar uitermate stevig stalen dingetje om de spuitgaatjes van een hogedrukspuit mee te ontstoppen).
Aansteken gaat vlotjes en ondanks de zware trek krijg ik veel rook binnen. De smaak is onmiskenbaar Cubaans, een beetje romig en kruidig met een lichte hint van ceder op de achtergrond. De smaak maakt een vintage indruk die ik ken van Hoyo’s en Robaina’s van rond de millenniumwisseling maar ook met de zoekterm “vintage” vind ik deze vitola niet terug voor dit merk.
Ondanks dat de sigaar strak gerold is, valt de askegel na 3 cm in mijn schoot. De brand is verder uitstekend en de as is wit van buiten en zwart van binnen.
Door het dunne formaat rookt de sigaar lekker snel weg. Het smakenpalet blijft mild maar op de helft is het wat minder uitgesproken; het houtachtige trekt een beetje weg en het geheel wordt wat aardser. Ik drink er een colaatje bij.
Als het derde deel is aangebroken, wordt de sigaar wat zwaarder en de brand langzamer en iets onregelmatiger. De aardse smaken voeren nu de boventoon maar er komt ook een licht caramelletje om de hoek kijken. Ik heb mijn prikker niet hoeven gebruiken en heb voluit kunnen genieten van deze Quai D’Orsay. Het bandje komt nu goed los, daar heb ik al die tijd niet aan durven zitten omdat juist daar de natte vlekken zaten en ik het dekblad niet stuk wilde trekken. Na een uur of anderhalf, hou ik het voor gezien.
Conclusie: best een lekkere sigaar, een beetje gewoontjes qua smaak maar dat maakt hij meer dan goed qua exclusiviteit en, wat betreft de vitola, mysterie. Misschien was het gewoon een fake?