Ze zeggen wel eens dat bij sigaren roken de beleving belangrijk is. Ik kan dat beamen. Zo gaat de beleving al de goede kant uit wanneer je je humidor opendoet en je de Vegas Robaina Don Alejandro eruit vist: wat een prachtige sigaar: optisch perfect geschapen met indrukwekkende maten (194x49); en dan die geur... waaaaauw...
De knip gaat goed, er blijft enkel een miniscuul klein randje dekblad bij het mondstuk loszitten, wat ik er maar vanaf peuter. Het mondstuk is nu “schoon” en de predraw geeft al direct wat aardse tonen door. De trek is goed.
De burn erin, zachtjes ronddraaiend totdat de sigaar mooi aangestoken is.
De eerste trekjes zijn bij mij altijd even wennen, kijken wat de sigaar in petto heeft.
Wat ik bij de Don Alejandro proef is wat aarde en hout/noten (zoals bij zoveel sigaren
).
Naarmate de sigaar verder opbrand, neem ik “voor het eerst” de koffiesmaak weer, die wel vaker beschreven wordt bij andere sigaren, maar welke ik nog nooit echt bewust heb mogen proeven. Een leuke ervaring om deze smaak er nu wel uit te halen! De chocoladesmaak komt er inderdaad ook bij, maar deze is toch iets moeilijker waar te nemen.
De sigaar brandt eigenlijk perfect recht (’n enkele keer beetje bijgebrand, alhoewel ik het misschien ook af had kunnen wachten) en ook de trek is gewoon perfecto! De sigaar is geen enkele maal tijdens de 2 uur en een kwartier durende rooksessie uitgegaan.
Helaas kreeg ik op het einde (nadat ik de sigaar uit liet doven) een nicotinerush-je. Gelukkig een kleintje, en niet zo’n mega-rush als welke ik ooit bij de Bolivar Royal Coronas kreeg, maar toch goed genoeg voor wat zweet en duizeligheid
. De wat zwaardere tonen voerden op het einde de boventoon, lekker!
Deze sigaar was een cadeautje van Carlo van Rokado, en na de rooksessie heb ik hem gevraagd om nog maar 3 van deze prachtexemplaren voor mij opzij te leggen
.
Registreren
Aanmelden
FAQ
Zoeken
natuurlijk, buiten kan er ook gerookt worden... 
