Naar aanleiding van de Villa Zamorano was ik benieuwd naar eerdere sigaren welke ik gerookt had.
Een daarvan was de CAO Italia...deze was zo smerig, dat elke keer als ik naar deze sigaar keek...ik de ijzer al in mijn mond proefde...hoe bedoel je psychologisch bevooroordeeld?
De sigaar was op dat moment eigenlijk verre van okee. Hij was behoorlijk uitgedroogd. In mijn humi lag al eventjes deze box pressed en dacht, deze moest maar eens een herkansing krijgen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de blenders van ijzerlikken houden...het moest op zijn minst een redelijke sigaar zijn..het is tenslotte CAO en die streven toch wel naar perfectie....denk dat elke sigarenproducent dat doet. Nou, behalve Anthonius dan.
De sigaar was goed op vocht en was lekker soepel in zijn dekblad.
De notities:
Begin houtje, heel klein zuurtje en een zoetje. Brand is prima en trekweerstand ook.
Boxpressed blijft toch wat raar roken...ben er gene fan van, ligt raar in de hand. Na 2 cm wordt de brand behoorlijk scheef maar heft zich uiteindelijk prima op. Ben geen neuroot betreft bijbranden, meestal komt dat wel goed.
Al snel komen wat romige en notige tonen naar voren en het zuurtje verdwijnt. Cacao verschijnt ook op het toneel en het wordt een zeer lekker divers sigaarte. Totaal anders dan van 6 jaar geleden.
Brand blijft goed en mooie ronde smaken blijven.
Zoetje en hout blijven tot het einde meer aanwezig en notige en chocolade blijven ook goed te proeven. Misschien dat het aantal jaren ook heeft meegespeeld...wat mij betreft worden non cubans ook beter met de tijd....het blijft tenslotte een sigaar van tabak en waar het ook vandaan moge komen....het proces blijft aanwezig.
Hele mooie lekkere sigaar! Herkansing goed geslaagd, weer een sigaar die uit het "smerig" hoekje kan worden weggeschrapt!